Van Springbreak tot 29 uur treinreizen..

Hallo iedereen,

Hier ben ik weer met een uitgebreid verhaal!

Afgelopen week was het Springbreak-week. Dat houd in dat alle Chinese werksters naar huis gaan en vrij hebben. Ook word in deze week het Chinese oud & nieuw gevierd. Alle Chinezen waren dus foet-sie, behalve onze tolk. En de twee zusters, die wonen namelijk in het weeshuis.
Sta je dan... 3 Nederlandse vrijwilligersters, 1 Chinese tolk, 2 Chinese nonnen en een weeshuis vol met 19 mongolen/blinden/doven/gehandicapten etc.
Maandag was de eerste dag. Iris en Barbara sliepen die nacht ervoor bij de kinderen op de benedenverdieping zodat ze 's nachts melk konden geven en luiers verschonen. Phoebe en ik sliepen gewoon boven. Om 07.12u m'n bed uit en om 07.15u beginnen. Ik heb 2 'eigen' kinderen toegewezen gekregen. Nana: een meisje van een jaar of 6? (gok ik). Zij kan NIKS zelf. Dus het begon met luier verschonen, gezicht en benen beetje schoonmaken, aankleden en in haar rolstoel tillen en vastbinden. Mijn andere kind Jojo slaapt op dezelfde kamer als Nana. Jojo is 5 jaar, gok ik. Zij kan wel wat meer zelf maar is volgens mij erg getraumtiseerd. Ze heeft allerlei tiks die ze van zichzelf moet doen en ze is voor veel dingen bang.
Voedertijd.. ook wel drama-tijd; Nana slikt haar eten niet in dus moest ik het erin spuiten met een grote spuit achter in haar mond. Vervolgens Jojo... zij is bang voor alles en dus ook voor een lepel. (Kinderen met stokjes voeren is onmogelijk). Ik moest haar op een stoeltje zetten. Zelf op een ander stoeltje er zijwaarts naast gaan zitten, haar handen op haar eigen schoot en dan mijn eigen been daaroverheen om haar handen vast te klemmen. Als ik dat niet doe, haalt ze haar eten uit haar mond. Dan stauw je het eten er met je lepel in, wat mij natuurlijk niet lukt. Jojo totaal in paniek, dus ik wil stoppen. Forceren helpt bij zo'n kind niet als je het mij vraagt. Maar van Phoebe en de nonnen moest ik toch doorgaan. Ditzelfde gebeurde bij een soort sapje wat ze moet nemen. Uiteindelijk moest ik Jojo op schoot nemen en klemhouden. Timmie hield haar hoofd beet en de 2 nonnen voerden haar. Als ze EINDELIJK klaar is rent ze naar de muur om eraan te likken.
Na een dag luiers, voeren, frustratie en meer.. waren we om 7 uur 's avonds klaar. Conclusie van de dag: Jojo ruilen tegen Miss Bubble (kind van Phoebe). Zij kan namelijk Chinees tegen Jojo praten om haar te kalmeren en ik vind Miss Bubble de leukste autist die er is, dus mooie deal.
's Avonds om 11 uur is er nog een luierronde en daarna sliepen Barbara en Iris weer beneden. De volgende dag dezelfde riedel beginnend om 07.15 uur. Deze dag alleen zonder hysterie jojo en met autist Bubble. Die avond sliep Phoebe bij de kids en de volgende ochtend begon hetzelfde weer om 07.15 uur, oudjaarsdag. Vandaag kwamen Sheba en Robbert naar het weeshuis! Robbert hebben we ontmoet in het hostel in Xi'an, hij woont en werkt in Xi'an als Engelse leraar, zelf is hij een Amerikaan. Sheba is een Chinese die goed Engels kan, ze is ook een tijdje tolk geweest en houd contact met Code X International. Zij hielpen ons met woensdag, douchedag! We waren een soort fabriek van kinderen aanleveren in de badkamer, ze uitkleden, in bad doen, wassen, haren wassen en weer afdrogen en aankleden. Elk kind kwam voorbij en dus konden we wel wat hulp van Sheba en Robbert gebruiken. 's Avonds gingen we met z'n allen kletsen op Barbara en Iris' kamer en daarna jumpten we even de trampoline van de kinderen op. In een dikke trui naar de sterren kijken. Tot het te koud werd en ik om half 11 mijn luierronde moest gaan doen. Daarna ben ik met mijn slaapspullen verhuist om in de babykamer te gaan slapen. Ik wilde jullie eigenlijk jaloers maken met een spectaculaire vuurwerkshow en oud & nieuw nacht.. maar dat zat er niet in voor mij. Om half 12 was ik klaar met elk kind en ik was doodmoe van de afgelopen dagen. Mijn eerste poging om in slaap te vallen begon... vuurwerk maakte de kinderen tot krijsen en hield mij dus wakker. Na wat flesjes melk aan de babies begon poging 2. Miss Bubble begon te piepen en te jammeren, flesje gemaakt voor mevrouw. Toen het een uurtje of 1 was ben ik in slaap gevallen. Tot om 3 uur 's nachts mijn wekker ging, luier-check-tijd en flesjes geven, zucht. Om 4 uur sliep ik weer en om 5 uur begon Miss Bubble nog eens te huilen. Toen ik niet meer in slaap kwam en me bedacht dat ik om 7 uur moest werken gaf ik de hoop maar op. De donderdag had ik het dus erg zwaar om 12 uur lang te werken zonder er bij neer te vallen. Donderdagavond mocht ik gelukkig weer in mijn eigen bedje slapen en Sheba en Robbert bleven ook slapen zodat ze de hele week nog konden helpen, wat ik erg waardeerde! Vrijdag was nog zwaarder dan de donderdag en ik viel in slaap in de middagpauze. Als ik overdag slaap ben ik altijd helemaal van slag de rest van de dag. Ik liep er dus een beetje als een zombie bij! Vrijdagavond hebben we met zijn allen nog wat gekletst en uitgerust en ik heb mijn spullen gepakt om naar het zuiden te vertrekken! Mijn trein vertrok om half 5 in de ochtend en Phoebe en Iris zouden met me meegaan naar het station aangezien het 's nachts niet zo veilig is in je eentje als blank meisje. Phoebe bleek erg moe te zijn en dus ging Sheba mee. Tot de rest zich bedacht dat ze dit weekend wel naar Xi'an wilden en Sheba en Robbert moesten natuurlijk ook terug. Zij besloten ook 's nachts de trein te nemen en we gingen dus uiteindelijk met Sheba, Robbert, Barbara, Iris en ik in een taxi naar het station om 3 uur 's nachts. Phoebe bleef thuis aangezien zij deze week naar haar vader gaat. De taxi ging niet normaal snel, ik werd er een beetje melig van zo midden in de nacht. Toen Robbert nog 2 keer vast kwam te zitten tussen de deur tijdens het pinnen werd mijn meligheid niet minder. Robbert wenste dat iemand het gefilmd had en toen ik hem wees op de beveiligingscamera kwam ik al helemaal niet meer bij. Tot om kwart voor 4 de trein ging van de rest.. toen bleef ik alleen achter op het station. Sheba vertelde me waar ik naar moest luisteren tijdens omroepberichten. Dat ging natuurlijk totaal fout maar uiteindelijk (na veel gedoe) belandde ik in de goede trein. Inclusief goede plank wat voor hard sleeper (bed) moest doorgaan. Mijn voeten staken uit als ik ging liggen en rechtop zitten ging ook niet. Ik had nog 2 planken onder me en stootte m'n hoofd zo'n 1 keer in het uur aan het plafond. Ik had een reis van 29 uur voor de boeg en geen enkele Chinees sprak Engels. Ik moest me dus 29 uur vermaken met slapen, nintendo, puzzelboekje, films en series kijken op mijn laptop zonder internet en nog meer slapen en niks doen. Ik kan je aanraden... ga nooit 29 uur in een Chinese trein zitten. Je hobbelt over het spoor heen en als je noodles probeert te kopen lacht een coupé met 60 bedden je keihard uit omdat ik er niks van begreep wat het vrouwtje allemaal zei. Vervolgens maakt ze me compleet belachelijk en de noodles waren niet te freten. Toen begon ik aan mijn fles nepcola. Ik kreeg de dop niet open, zucht. Ik vertikte het om het te vragen aan iemand want Chinezen snappen NIKS. Geen gebarentaal en geen woordje Engels. Dus ik met mijn tanden die cola openmaken, dop kapot. De fles ging niet meer dicht, na veel gedoe dacht ik hem dicht te hebben en mieter die fles op mijn bed om er zelf op het gammele trapje achteraan te klimmen. Dop bleek nog steeds kapot, gevolg: bed onder de cola :( Daar word je niet echt vrolijk van kan ik jullie vertellen! Je moet mij ook gewoon niet 29 uur in zo'n trein zetten, dan vraag ik er ook om. Goed, na veel slapen, stomme acties en nintendo spelletjes ging ik met mijn boekje Chinees spreken & begrijpen vragen aan iemand hoelaat we aan zouden komen. Natuurlijk verstonden ze er niks van en duwde ik ze dat boekje maar in de hand. Die hele coupé met 60 lelijke Chinezen lachten me uiteraard uit maar 1 vrouwtje was wel aardig. Zij kon in het Engels nog wel uitleggen dat we om 10 uur 's ochtends (zondag) aan zouden komen op Guangzhou dong. (Dong betekend oost). Het vrouwtje hielp me later ook met mijn spullen en vroeg me of ik Chinees studeerde. Ik gok dat de vrouw midden 30 was en voor een Chinese had ze erg mooie lichtbruine ogen. De rest van de Chinezen hebben zwarte of erg donkerbruine ogen. Beetje eentonig! Na veel uurtjes kwamen we aan en zwaaide ik de vrouw uit. Mijn spulletjes en ik stapten uit en kwamen aan in het zonnige Guangzhou! Bob zou mij daar ophalen dus ik belde hem op. Hij zat een beetje vast in de slome metro en toen hij er was konden we elkaar niet vinden haha. Uiteindelijk vonden we elkaar en zijn we met de taxi naar zijn huis gegaan. Eric is een zakenkennis en vriend van papa die hier als Nederlander een eigen bedrijf heeft. Eric en zijn vrouw zijn tot de 10e ongeveer in Nederland en hebben een zoon, Bob. (Voor degene die denken 'huh wie is Bob?'). We kwamen rond 11 uur 's ochtends aan bij een mooi huis met mooie tuin en lieve hond! Ik heb een boterham met pindakaas gegeten! Wat was dat lang geleden zeg. En daarna heb ik een douche genomen, al het weeshuis van me afgespoeld. Daarna ben ik even in het zonnetje in slaap gevallen en dat heb ik voortgezet in mijn bed. 's Avonds maakte Bob spaghetti voor me en ging ik op tijd mijn heerlijke bedje in. Om 10 uur vanochtend kreeg ik bezoek van hondje in mijn kamer haha. En rond een uurtje of 1 zijn Bob en ik de stad ingegaan. Naar een enorme shoppingmall, die in 2006 de grootste ter wereld was! Eenmaal binnen werd ik overdonderd door de hoeveelheid etages, mensen en winkels.
Dit was nog niet alles want in het gebouw bevond zich ook nog een kermis, schaatsbaan en bioscoop. We hebben dus een ronde gelopen en zijn daarna nog even buiten rond gaan lopen in het heerlijke zonnetje! Daarna wisten we niet meer wat te doen dus gingen we lekker pizza eten. Na de pizza wilden we gaan schaatsen maar bleek de schaatsbaan dicht tegaan, dan maar film kijken. Ook dat ging niet want de enige Engelse film die er draaide begon pas laat. Rond een uur of 6 zijn we dus weer richting huis gegaan. Morgenavond ga ik naar Judith, een Nederlandse die hier ook woont en bij het bedrijf van Eric werkt. Wat ik verder ga doen deze week weet ik nog niet precies. Ik wil wel nog graag naar Hong kong, aangezien dat best dichtbij deze stad is. Verder hebben sommige van jullie mijn visumprobleem al wel gehoord. Misschien moet ik eerder terugkomen naar Nederland. Als dat het geval is wil ik wat langer in het zuiden blijven. Ik heb dus ook nog geen ticket terug naar het weeshuis. Bovendien zijn retourkaartjes in China onbekend en moet je een kaart kopen in de plek van vertrek, dus eerder kon ik hem sowieso niet kopen. Ik hoop snel duidelijkheid te krijgen over mijn visum zodat jullie, en ik zelf, ook weten wanneer ik terug kom. Ik denk dat ik nu alles wel weer zo'n beetje heb verteld. Ik ga Brenda vragen nog wat foto's te uploaden van de hond en Guangzhou en wat nieuwe foto's van het weeshuis. Hopelijk tot snel! En ik zal snel verder vertellen over deze zonnige week.

Kuskusss